“Benim bir çay vardı ama”

Kafenin müdavimleri onun bu sadık bekleyişine alışkın. Garsonlar, esnaf, hatta gelip geçenler bile Sadık’ın burada olduğunu bilir, bazen yanına oturur, bazen bir selam çakar. Ama Sadık, ancak çay kokusunu duyduğunda gözlerini aralayıp hafifçe doğruluyor. Belki bir yudum içmeyecek, ama o çayın masada durduğunu bilmek bile Sadık için huzur verici.

Şehrin sokakları onun gibi sessiz dostlarla güzel. Sadık, yine aynı yerde, belki yine çayını bekliyor. Bir gün yolunuz düşerse, bir selam vermeyi unutmayın.