Önceki gün ‘Asrın Felaketi’ olarak nitelendirilen 6 Şubat Depremleri’nin yıl dönümü idi. 50 binden fazla vatandaşımız bu felakette yaşamını yitirdi, 100 binden fazla vatandaşımız da yaralandı. Yüzbinlerce kişi evlerinden oldu, farklı şehirlere taşınmak zorunda kaldı. Deprem felaketinde hayatını kaybedenlere bir kez daha Allah’tan rahmet dilerken, yakınlarına da baş sağlığı diliyorum.
Her büyük felaketin yıldönümünde anma törenleri düzenliyoruz. 17 Ağustos Depremi olsun, 6 Şubat Depremleri olsun. Hayatını kaybedenleri anıyoruz, yakınlarının yanında olmaya çalışıyoruz. Bunlar elbette ki çok güzel. Ülke olarak böyle durumlarda nasıl dayanışma göstereceğimizi çok iyi biliyoruz. Bu yaralar elbette ki geçmiyor ancak hayat devam ediyor.
Anma törenleri yaptığımız ciddiyetle önlemleri de bir an önce hayata geçirmemiz gerekiyor. Biz nasıl ki Eskişehir’de nerelerin riskli olduğunu biliyorsak eminim tüm iller bu konuda bilgi sahibidir. O nedenle buralarda acil dönüşüm çalışmaları yapılması gerekiyor. Bunun da vatandaşın cebinden para çıkmadan yapılması gerekiyor çünkü vatandaş para verip de bu işe girmiyor. Maalesef bu böyle. Yoksa yapılabilecek olsa şimdiye kadar yapılırdı.
Bu konuda gerçekten bizim vatandaş olarak yapabileceğimiz çok bir şey yok. Yapılması gerekenleri de daha önce de çok kez yazdım zaten. Buradan yapmak istediğim çağrı, bireysel olarak aslında. Biz depreme ne kadar hazırız.
Örneğin deprem anında neler yapmamız gerektiğini biliyor muyuz? Hepimizin evlerinde deprem çantası hazır mı? Depremden kurtulduğumuzda neler yapmamız gerektiği hakkında fikrimiz var mı? Şehrin imarıyla ilgili bireysel olarak bir şey yapamayız belki ama bu bilgiler, olası bir depremde kurtulma şansımızı yükseltebilir. O nedenle çağrım, herkes bu konuda bireysel olarak yapabilecekleri konusunda bilinçlenmeli. Hayatımıza değer verelim, bilinçlenelim.