Türk müziğinin önemli enstrümanlarından biri olan saz, tarihsel olarak halk müziği ile özdeşleşmiş ve pek çok farklı türdeki eserlerin çalınmasında kullanılan bir çalgıdır. Saz, genellikle "bağlama" olarak da bilinen ve halk arasında yaygın olarak tercih edilen bir telli çalgıdır. Sazın tarihi, Orta Asya’ya kadar uzanmakta olup, Osmanlı İmparatorluğu döneminde de önemli bir yer edinmiştir.
Saz, telleriyle dikkat çeker ve geleneksel olarak üç farklı boyutta kullanılır: cura, bağlama ve tambur. Bağlama, saz ailesinin en yaygın kullanılan türüdür ve genellikle 7 telden oluşur. Cura, bağlamanın daha küçük bir versiyonudur ve sesinin tiz olmasıyla bilinirken, tambur ise daha büyük boyutlarda olup daha derin bir ses çıkarır. Her bir saz türü, Türk halk müziğinde farklı duyguları ve temaları işlemek için kullanılır.
Saz, özellikle Anadolu'nun köylerinde, düğünlerde, festivallerde ve diğer geleneksel etkinliklerde sıklıkla çalınmaktadır. Çalınan ezgiler, bir halkın kültürel belleğini yansıtarak, toplumsal hikayeleri ve halkın yaşamını anlatan derin bir anlam taşır. Saz, sadece bir müzik aleti olmanın ötesinde, Türk kültürünün bir simgesi haline gelmiştir. Her bir telin sesi, bir halkın ruhunu yansıtır. Bu nedenle saz, birçok sanatçı ve müziksever için sadece bir enstrüman değil, aynı zamanda bir yaşam biçimi, bir kültürün taşıyıcısıdır.
Bugün, saz hala Türk müziğinin önemli bir parçası olarak varlığını sürdürmekte ve her yaş grubundan müziksever tarafından ilgiyle dinlenmektedir. Geleneksel saz çalmayı öğrenmek isteyen gençler ise, bu enstrümanın tarihe tanıklık eden özelliğini sürdürmeye devam etmektedir.