Her ne kadar butik bir şehir de olsa Eskişehir büyüdü, binalar yer yer yenileniyor. Trafikteki araç sayıları inanılmaz derecede arttı. Mahallelerin demografik yapısı değişti. Artık mahalleler daha kozmopolit. Sosyal donatılar yetersiz. Eskişehir’de kişi başına düşen yeşil alan, yurt ortalamasına yakın da olsa dengesiz bir dağılım var.
Bütün bu gelişmelerin ışığında; çocukların oyun oynayabilecekleri alanlar, spor yapabilecekleri sahalar ne yazık ki ihtiyaçları karşılamıyor.
Belediyelerin spor alanları sınırlı. Gençlik Spor İl Müdürlüğü bünyesinde yapılan salonlar da bu ihtiyacı karşılamıyor. Hem belediyelerin hem il müdürlüğü bünyesinde bulunan büyük salonlar olsa da ulaşılabilirlik son derece zor. Elbette her mahalleye böyle büyük yatırımlar yapmak olağan dışı ama günlük yaşamda çocukların sosyalleşmesini sağlamak zorundayız.
Eskişehir’de her gün aynı manzaraya şahit oluyoruz: Mesai saatleri bitince okul bahçeleri kapanıyor. Oysa o bahçeler sadece ders saatlerinde değil, günün her anında çocukların olmalı. Buralar doğal spor ve etkinlik alanları.
Sokaklar trafik nedeni ile güvensiz, parklar yetersiz, boş arsalar çoktan beton bloklara teslim oldu. Çocukların özgürce koşup oynayabileceği tek yer, okul bahçeleri kaldı. Onu da mesai saatleri dışında kapatıyorlar ya da yazın otopark olarak işletmelere veriyor okul aile birlikleri.
Bu sadece Eskişehir’in değil, büyük ihtimalle Türkiye’nin birçok şehrinin ortak sorunu. Çocuklar toprağa basamadan, sokak oyunlarını bilmeden, masa başında, ekran karşısında, hareket etmeden büyüyor.
Sonra da şaşırıyoruz; neden içine kapanık, neden bilgisayar başında kaybolmuş bir nesil geliyor diye…
Oysa çözüm gözümüzün önünde.
Eskişehir’de 518 okul mevcut. Ve okul bahçeleri, spor yapmak, oyun oynamak için doğal konfor alanları. Çocukların sosyalleşmesine vesile olacak, yeni arkadaşlar edinmesine imkan sağlayacak, ya da anne ve baba ile etkinlik yapabilmelerine fırsat verecek alanlar.
Güvenlik sorunlarını göz ardı edemeyiz.
Özellikle geceleri nahoş durumlar yaşanması olası. Şehirde onca bekçi ve polis varken ve onlara ulaşmak bu kadar kolayken bu sorunda duyarlı vatandaşlar sayesinde çözülebilir. Okulların dış kameralarının şartları iyileştirilebilir. Yeter ki çözüm arayın. Varsın çocuklar top oynarken birkaç cam kırılsın. Hayallerinin kırılmasından yeğdir.
Geçen yıl konu ile alakalı İl Milli Eğitim Müdürü sayın Sinan Aydın’ı aradım. Buralarda sorumluluğun okul müdürleri ve okul aile birliklerinde olduğunu söyledi.’’ Lakin ilk toplantıda müdürlerimize bu konu hakkında insiyatif almalarını tavsiye edeceğim’’ dedi. Dediği gibi de oldu bazı okul müdürleri okul bahçelerini açtı. Ama çok az sayıda müdür bu insiyatifi kullandı.
Kaymakamlıkla da görüştüm o tarihlerde. Güvenlik zaafı olmaması için ekstra önlemler alınabileceğini konuştuk.
Okul bahçeleri sadece binaların etrafını çevreleyen duvarlar değil; çocukların hayallerinin filizlendiği topraklardır. Hoş bahçelerde yeşil alan fakiri ama yine de çocukların enerjilerini atabilecekleri en güvenli alanlar.
Gelin, bu toprakları çocuklara geri verelim. Çocuklarımızın yaşamlarına vurulan bu zincirleri, kilitleri söküp atalım.
Buradan çağrımı yineliyorum. Sayın Valim, İl Milli Eğitim Müdürüm, İl Emniyet Müdürüm, Gençlik Spor İl Müdürüm, Kaymakam ve İlçe Milli Eğitim Müdürlerim, Okul Müdürlerimiz, muhtarlarımız, okul aile birliği başkanları, kent konseyleri, mahalle konseyleri bir araya gelerek çocuklarımıza ve ailelere yönelik bu güzel çalışmaya hep birlikte imza atın.
Türkiye Yüzyılının inşası için, özgür, sağlıklı, sosyal, yardımlaşma bilinci içinde olan, ahlaklı, kabiliyetli, öz güveni yüksek çocuklarımızın yetişebileceği bu alanları yavrularımıza geri verelim.