İlginçtir…
Türkiye’de kaybedenler nerelerde hata yaptıklarına ilişkin özeleştiri sunmaktan kaçınırlar.
Sorumlu olduklarına hesap vermekten imtina ederler.
Daha çok bahanelere sığınırlar.
Hatta işin suyunu çıkarır kaybetmediklerini savunurlar.
O kadar çok ‘ama’ kullanırlar ki.
Biz kaybetmedik, ama onlar da kazanamadılar…
*
Kazananlar ise kazanmış olmalarına rağmen kendilerini eleştirirler.
‘Neden daha fazla başarılı olamadık’ diye iç muhasebe yaparlar.
Sorumlu olduklarına da ‘hiç merak etmeyin eksik kalan tarafları toparlayacağız’ şeklinde bir de mesaj verirler.
Hesap verirler…
*
Seçimlere geleceğim.
CHP’nin başını çektiği Millet İttifakı, sorumlu olduğu seçmene hesap vermeyi bırakın başarısızlıktan başarı hikayesi çıkarıp daha da dibe batarken, AK Parti’nin başını çektiği Cumhur İttifakı doğru gitmeyen meseleler konusunda açıkça özeleştiri yapıyor ve iktidarda olmaları dolayısıyla da sadece oy aldıkları seçmene değil tüm yurttaşlara eksik kalan alanları tamir edeceklerini beyan etmek suretiyle hesap veriyor.
*
Özeleştiri ve hesap verme anlayışı, demokrasinin gereklerindendir.
Fakat demokrasi havarisi kesilenler, görülüyor ki demokrasiden zerre nasibini almamışlar.
Ve dahi, üzülerek söylüyorum, demokrasiye hiç inanmamışlar.
Bu noktada yurttaşlarımızı, ‘daha çok demokrasi getireceğiz’ diyerek uzun yıllar yanıltma gayreti içerisine girmişler.
*
Hep diyorum ya…
Bu ülkeye ‘doğru’ bir muhalefet lazım.
Bu ülkeyi seven, bu ülkenin insanını seven, bu ülkenin insanını anlayan, bu ülkede yaşamaktan onur duyan doğru bir muhalefet…
*
Doğru muhalefet yoksa, iktidar sağdan da olsa soldan da olsa doğruyu bulmakta zorlanır.
Hatta, doğruyu bulması neredeyse imkansızlaşır.
Yani, iktidar ne kadar ‘doğru’ olursa olsun, muhalefetin en az iktidar kadar ‘doğru’ olması gerekir.
Doğru muhalefet, en az iktidar kadar çalışmalı, üretmeli, eleştirmeli ve önermelidir.
*
Diyeceğim şu ki.
İktidar olanlar da sevinmesinler.
Ne yazık ki kendilerine yardımcı olacak, ‘en doğruyu yapmayı sağlayacak’ bir muhalefet maalesef yok.